یک پروژه مستحکم‌سازی 11 ساله تا سال 2001 به میزان 15 اینچ (38 سانتی‌متر) زاویه آن را کاهش داد و طی 21 سال بعدی، برج خود، چهار سانتی متر دیگر صاف شد.
اسکوئلیا به آژانس ملی اسوشیتدپرس ایتالیا (ANSA) گفت: چیزی که بیشترین اهمیت را دارد، پایداری برج پیزا است که بهتر از حد انتظار است. با در نظر گرفتن اینکه برج پیزا یک بیمار 850 ساله با شیب حدود پنج متر و فرونشست بیش از سه متر است، وضعیت سلامتی آن عالی است.
این برج قرون وسطایی، نمادی از قدرت جمهوری دریایی پیزا در قرون وسطی، توانسته بدون آسیب، حداقل چهار زلزله قوی که از سال 1280 منطقه را لرزاند را پشت سر بگذارد.
یک مطالعه در سال 2018 نشان داد که نرمی خاک پایه از آن در برابر لرزش‌های شدید محافظت کرده است. نظریه‌ها حاکی از آن است که این برج 57 متری پس از اتمام ساختش که از سال 1173 آغاز شده بود، شروع به کج شدن کرد. علت این امر طراحی معیوب آن بود. پی این برج تنها سه متر عمق داشت و در خاک زیرسطحی ضعیف و ناپایدار قرار گرفته بود. پی آن در ضلع جنوبی نرم‌تر بود و سازندگان تلاش کردند این مشکل این موضوع را جبران کنند. آنها این کار را با کوتاه‌تر کردن طبقات در یک طرف انجام دادند که باعث انحنا و کج شدن سازه شد.
منبع: https://www.eghtesadonline.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%B4%DA%AF%D8%B1%DB%8C-87/691160-%D8%A8%D8%B1%D8%AC-%D9%BE%DB%8C%D8%B2%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%D8%AD%D8%A7%D9%84-%D8%B5%D8%A7%D9%81-%D8%B4%D8%AF%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%AA
کارشناسان طی یک بررسی ایمنی در سال 2005 اعلام کردند که این برج تا 300 سال آینده ایمن خواهد بود. آنها همچنین گفتند که فکر می‌کنند پیشرفت در فناوری به این معنا است که برج روزی کاملاً صاف خواهد شد.
در سال 1990، این برج همچنان 5.5 درجه به سمت جنوب متمایل بود و از ترس فرو ریختنش به روی عموم بسته شد.
این پروژه در سال 2001 پس از صاف کردن برج به میزان 15 اینچ (38 سانتی‌متر) یا 0.5 درجه تکمیل شد و از آن زمان تاکنون اصلاح آن ادامه داشته است.
به گفته نونزیانت اسکوئلیا (Nunziante Squeglia) استاد ژئوتکنیک از دانشگاه پیزا، اگرچه شیب این برج کاهش یافته است، اما هنوز به طور متوسط حدود 0.02 اینچ (0.5 میلی‌متر) در سال تکان می‌خورد.
پس از اعمال چند استراتژی ناموفق مختلف برای صاف کردن سازه، مهندسان تصمیم گرفتند «استخراج خاک» را امتحان کنند. این کار شامل کندن زمین در زیر ضلع شمالی برج و استفاده از کابل‌های فولادی برای کشیدن آن به سمت راست بود. اگرچه این کار موثر بود، اما آنها متوجه شدند که ساختمان در هنگام بارندگی در زمستان بیشتر کج می‌شود، زیرا سطح آب در زیر ضلع شمالی آن بالاتر بود. بنابراین آنها مجبور شدند زهکش‌هایی حفر کنند تا آب بتواند به درون چاه‌ها سرازیر شود.